ΜΕΓΑΛΗ ΕΛΛΑΔΑ - MAGNA GRECIA

Αν θέλετε να δείτε μερικά μνημεία από τον πολιτισμό της Μεγάλης Ελλάδας, δείτε το παρακάτω βίντεο. Συγχαρητήρια στο δημιουργό του HellenicAngel. Επίσης τα τραγούδια που ακούγονται είναι από το συγκρότημα Ghetonia (Γειτονία), το οποίο έχει σαν βάση του το χωριό Καλημέρα στην Κάτω Ιταλία και έχει σκοπό τη διατήρηση των "γκρεκάνικων" ή "γκρίκο", της γλώσσας που μιλάνε οι λιγοστοί πια ελληνόφωνοι της περιοχής του Σαλέντο.



Για να δείτε κι άλλα τραγούδια από τους Ghetonia (pelerinagedelarose, ευχαριστώ):

Ο Υπολογιστής των Αντικυθήρων

"Κοίταξε, Οδυσσέα. Ταξιδεύοντας, να έχεις αριστερά το αστέρι που λέγεται Μεγάλη Άρκτος." (Οδύσσεια) Για να ξανοιχτούν στα πέλαγα, μακριά από τα σημάδια της στεριάς, οι αρχαίοι ναυτικοί έπρεπε να έχουν τρόπο για να προσανατολιστούν. Η οδηγία της Καλυψώς στον Οδυσσέα δείχνει πόσο σημαντική ήταν η πρόοδος της αστρονομίας για τα μεγάλα ταξίδια. Οι περισσότεροι μελετητές πιστεύουν ότι οι αρχαίοι Έλληνες δεν γνώριζαν τον εξάντα ή κάποιο άλλο γωνιομετρικό όργανο, για να υπολογίζουν το ύψος του ήλιου και των άλλων ουράνιων σωμάτων. Και παρ' ότι η πρώτη χάραξη χαρτών αποδίδεται από τον Στράβωνα στον αστρονόμο Αναξίμανδρο τον Μιλήσιο, στις αρχές του 6ου π.Χ. αιώνα, δεν φαίνεται να χρησιμοποιήθηκαν από τους ναυτικούς παρά στην Ελληνιστική Eποχή.

Το 1901, στα Αντικύθηρα, σφουγγαράδες ανακάλυψαν ένα ναυάγιο από όπου ανασύρθηκε ένα περίεργο αντικείμενο που έμελλε να δημιουργήσει πολλές διαμάχες σχετικά με την τεχνολογία των αρχαίων Ελλήνων. Ήταν ένας μηχανισμός με γρανάζια που η ακτινοσκοπική εξέτασή του στο Κέντρο Ερευνών «Δημόκριτος» από τον καθηγητή Derek de Solla Price του Πανεπιστημίου Yale, με τη συνεργασία του Έλληνα Πυρηνικού Φυσικού Χαρ. Καράκαλου, το 1973, αποκάλυψε ότι ήταν ο πιο πολύπλοκος μηχανισμός που είχε κατασκευαστεί μέχρι το 1200 μ.Χ.! Πρόκειται για ένα μηχανικό υπολογιστή που δείχνει τις κινήσεις του Ήλιου, της Γης και της Σελήνης με μεγάλη ακρίβεια (Βλέπε εικόνα αριστερά).
Βέβαια, υπήρχαν προηγούμενα αναφορές για ένα μηχανισμό που έδειχνε την κίνηση του Ήλιου και των πλανητών και που ήταν το πρώτο «πλανητάριο», αλλά ελάχιστοι πίστευαν ότι οι τεχνίτες της εποχής διέθεταν εργαλεία και γνώσεις για να κατασκευάσουν μηχανισμούς τέτοιας πολυπλοκότητας. Στο Εθνικό Μουσείο, εκτός από τα τμήματα του μηχανισμού που βρέθηκαν στο ναυάγιο, υπάρχει αναπαράσταση του “Υπολογιστή των Αντικυθήρων”. Για να μάθετε περισσότερα, κάντε κλικ στην Βικιπαίδεια.



Δείτε και το παρακάτω βίντεο:


Πηγή: Περιοδικό Internet - Rom - Multimedia, Τεύχος 6, Αθήνα, Απρίλιος-Μάιος 1998, σελ. 57.

Αντρέι Ρουμπλιόβ

Ο Αντρέι Ρουμπλιόβ (ρωσ.: Андрей Рублёв) (περί το 1360 με 1370 - 1427 ή 29 Ιανουαρίου 1430) θεωρείται ο κορυφαίος Ρώσος αγιογράφος του Μεσαίωνα. Λίγα είναι γνωστά για τη ζωή του. Δεν ξέρουμε ούτε πού γεννήθηκε, ούτε ποιο ήταν το κοσμικό του όνομα, καθώς το όνομα «Ανδρέας» του δόθηκε όταν εκάρη μοναχός στη Μονή της Αγίας Τριάδας. Η πρώτη αναφορά στο όνομά του γίνεται το 1405 σε ένα έγγραφο, το οποίο αναφέρει ότι ανέλαβε την εικονογράφηση του Ναού του Ευαγγελισμού στο Κρεμλίνο μαζί με το Θεοφάνη τον Έλληνα και κάποιον μαΐστορα Πρόχορο. Αναφερόταν εκεί τελευταίος, και λόγω ηλικίας και λόγω αρχαιότητας.

Λέγεται ότι το 1408 ανέλαβε, μαζί με το συνεργάτη του Δανιήλ, την αγιογράφηση του Ναού της Αναλήψεως στο Βλαντίμιρ και από το 1425 ως το 1427 του καθολικού της Μονής του, της Αγίας Τριάδας ή Αγίου Σεργίου. Τέλος, μετά το θάνατο του συνεργάτη του Δανιήλ ήρθε στη Μονή Ανδρόνικωφ στη Μόσχα, όπου ανέλαβε την αγιογράφηση του καθολικού. Θεωρείται ότι πέθανε κατά τη διάρκεια αυτής της εργασίας σε ηλικία περίπου 70 ετών, στις 29 Ιανουαρίου 1430 (η ημερομηνία αμφισβητείται). Το 1988 ανακηρύχθηκε άγιος από τη Ρωσική Εκκλησία ως Άγιος Ανδρέας ο Εικονογράφος και η μνήμη του τιμάται στις 4 Ιουλίου.

Ο Αντρέι Ρουμπλιόβ υπήρξε ο επιφανέστερος Ρώσος αγιογράφος και θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους του κόσμου. Το έργο για το οποίο αναγνωρίζεται ως ένας από τους κορυφαίους Ορθόδοξους αγιογράφους, είναι η εικόνα της Αγίας Τριάδος, η οποία είναι το αριστούργημα της ρωσικής εικονογραφικής τέχνης. Η εικόνα της Αγίας Τριάδος, γνωστή ως «Φιλοξενία του Αβραάμ», διακρίνεται για τη σύνθεση, το ρυθμό, το φωτισμό, την αρμονία, την καθαρότητα και την απλότητα.

Αισθητικές κρίσεις για το έργο του είναι δύσκολο να διατυπωθούν με βεβαιότητα, καθώς τα έργα που του αποδίδονται (εκτός του ότι η πατρότητά τους είναι αμφίβολη) έχουν υποστεί επιχρωματώσεις από μεταγενέστερους, καθώς τα υλικά που χρησιμοποιούνταν εκείνη την εποχή στη Ρωσία δεν ήταν ανεξίτηλα. Σε κάθε περίπτωση διακρίνονται σαφείς επιδράσεις από το έργο του Θεοφάνη του Έλληνα, αλλά θεωρείται ότι έχει πάει ακόμη παραπέρα από το Θεοφάνη, αναφορικά με την απεικόνιση της πνευματικότητας στις μορφές. Η τεχνική του συνδυάζει ασκητισμό και αρμονία κατά το βυζαντινό πρότυπο. Τα έργα του διακρίνονται από ηρεμία και γαλήνη και θεωρούνται πρότυπο ορθόδοξης εικονογραφίας.

Πηγή: Βικιπαίδεια

Δείτε παρακάτω ένα απόσπασμα από την αριστουργηματική ταινία Αντρέι Ρουμπλιόβ του Αντρέι Ταρκόφσκι. Στη σκηνή αυτή, βλεπουμε μια συζήτηση ανάμεσα στον Θεοφάνη τον Έλληνα και τον Αντρέι Ρουμπλιόφ.

Το έπος των Νιμπελούγκεν

Υπόθεση: Ο Ζίγκφριντ, φτάνει στη Βορμς, για να κατακτήσει την Κρίμχιλντ, της οποίας έχει ακούσει να υμνούν την ανυπέρβλητη ομορφιά. Ο πρίγκιπας έχει προηγουμένως αρπάξει τον καταραμένο θησαυρό των Νιμπελούνγκεν και έχει γίνει άτρωτος μετά το λουτρό στο αίμα του δράκοντα που σκότωσε. Άτρωτος παντού, εκτός από ένα σημείο...

To Nibelungenlied, το Τραγούδι των Νιμπελούνγκεν, των παιδιών της ομίχλης δηλαδή (η λέξη Nebel στα γερμανικά έχει την ίδια ρίζα με την ελληνική λέξη νεφέλη), είναι, ίσως, το ωραιότερο μεσαιωνικό έπος, η αντίστοιχη Ιλιάδα της γερμανικής φιλολογίας. Ένα επικό ποίημα, αγνώστου συγγραφέως, γραμμένο περί τα 1.200 μ.Χ., που συμπαρασύρει τον αναγνώστη στον ξέφρενο καλπασμό των δραματικών του διαλόγων. Βασισμένο σε ένα σύμφυρμα ψηγμάτων της ιστορίας, στοιχείων της γερμανικής παγανιστικής μυθολογίας, θρύλων των σκανδιναβικών χωρών, ακόμη και στις λαϊκές δοξασίες σλαβικών παραμυθιών, αναβιώνει με θαυμαστή λιτότητα τους θρύλους και την εποποιία της ευρωπαϊκής ιπποσύνης, αλλά και την σκοτεινή ανθρώπινη φύση, όπως αυτή παρουσιάζεται στις αρχαίες τραγωδίες.
Ένας αμύθητος θησαυρός, ένας μεγαλόπνοος έρωτας, μια αντιζηλία, ένας στυγερός φόνος, ένας αιματηρός πόλεμος, μια γυναίκα που διψά για εκδίκηση και φτάνει να σκοτώσει ακόμη και το ίδιο της το παιδί, αλλά και νεράιδες, ρωμαλέοι ιππότες, αχρεία, ποταπά ανθρωπάκια, ο προαναγγελμένος όλεθρος... Ο έρωτας και η εκδίκηση, η δόξα και η φιλαργυρία είναι οι προφάσεις που χρησιμοποιεί η ανελέητη μοίρα για να οδηγήσει τους ήρωες στο αμετάκλητο πεπρωμένο, στο φοβερό τέρμα μιας διαδρομής, όπου τους περιμένει ο θάνατος μέσα σ' ένα πρωτοφανές λουτρό αίματος.

Αυτό είναι το μυθολογικό σύμπαν του σκοτεινού και βλοσυρού αυτού ποιήματος, που ενέπνευσε τον Τζ. Ρ. Ρ. Τόλκιν στην συγγραφή της διάσημης τριλογίας του Ο Άρχοντας των δαχτυλιδιών, τον Ριχάρδο Βάγκνερ, στην σύνθεση της θαυμαστής τετραλογίας του Το δαχτυλίδι των Νιμπελούνγκεν, αλλά και τον Φριτς Λανγκ που το μετέφερε υπο δειγματικά στην μεγάλη οθόνη.
Πηγή: http://www.pulp.gr/Books/Genres/Fantasy/

Δείτε παρακάτω ένα απόσπασμα από την ταινία του Fritz Lang, τη σκηνή όπου ο Ζίγκφριντ παλεύει με τον δράκοντα: